کتاب راه رشد “الگوی دینی تربیت کودک و نوجوان” – جلد سوم

• نویسنده: آیت الله محی‌الدین حائری شیرازی
• ناشر: معارف
• صفحات: ۲۵۶
• قطع: رقعی
• نوع جلد: شومیز

در مکتب اسلام تربیت هر فرد مبتنی بر تعلیم، تحصیل و تجربیاتی است که در طی زندگی از طریق خانواده، جامعه و تلاش‌های شخصی به دست می‌آورد. هر انسان برای رسیدن به قرب الهی و کمال وجودی باید در مسیر تربیت گام بردارد و نهال وجودش را با مراقبت در گفتار و کردار به سوی حق رشد دهد. عالمان دینی که سال‌ها با کلام وحی و بیانات گهربار ائمه همنشین بوده‌اند از جمله افراد موثری هستند که می‌توانند در این مسیر دستگیر انسان باشند. آیت الله حائری شیرازی از جمله عالمانی بود که سال‌ها به تربیت مردم اشتغال داشت و تلاش می‌نمود در گفتار و رفتار به تزکیه اخلاقی مردم بپردازد. حاصل بیانات ایشان به همت گروهی از پژوهشگران و نویسندگان گردآوری و تدوین شده و اکنون به شکل مباحث سلسله‌وار تقدیم علاقه‌مندان در حوزه تربیت و پرورش اسلامی می‌گردد.

این کتاب با موضوع مهم و جنجال برانگیز تشویق و تنبیه در امر تربیت آغاز می‌شود و استاد حد میانه برای هر کدام از این روش‌های تربیتی را توضیح می‌دهند. همچنین در ادامه استاد راهکارهایی برای امر کودک به وظایف و نهی کودک از اشتباهات ارائه می‌دهند که برای تمام والدین راهگشا است. سپس استاد بازیگران اساسی در تربیت کودک را معرفی و توضیح می دهند و نقش والدین، بازی، قصه و شعر، نشاط و تفریح، کار، فعالیت‌های معنوی، تغذیه و ژنتیک را در امر تربیت مشخص می‌سازند. همچنین پیرامون محیط و اجتماعاتی همچون مدرسه، فامیل، گروه دوستان، رسانه و مسجد را که در تربیت فرزند موثر هستند نکات ارزنده‌ای بیان می‌کنند. در بخش پایانی کتاب نیز تربیت ساحت‌های مختلف زندگی همچون تربیت جنسی، تربیت اقتصادی، تربیت سیاسی، تربیت بدنی و تربیت آموزشی کودک به شکل اجمالی به همراه راهکار توضیح داده می‌شود.

در ادامه برشی از این کتاب را می‌خوانید:

بچه‌ها و خانواده را با هم بیرون ببرید و اسلام را دین خشن و خشک و تلخی به بچه‌هایتان نشان ندهید. علت فاصله گرفتن نسل جوان از نسل مسن این است که نسل جوان نشاط می‌خواهد و نسل مسن کمتر ابراز نشاط می‌کند. ما اگر به مسجد رفتیم دلمان می‌خواهد مردم بدانند؛ اما اگر به استخر شنا رفتیم، دلمان می‌خواهد کسی نفهمد؛ این شرک است یا توحید؟ شبی بچه‌هایمان در سد درودزن قلاب می‌انداختند و ماهی می‌گرفتند و من هم به آن‌ها کمک کردم بعداً در نماز جمعه به مردم گفتم من آخوندتان هستم؛ من روحانیتان هستم من در سد درودزن تا صبح برای کمک به بچه‌ها قلاب انداختم با بچه‌هایتان رفیق بشوید؛ فردا نگویید که به ما نگفتید. اگر شما رفیق اول بچه‌هایتان نباشید باخته‌اید هر کسی باید رفیق اول فرزندانش باشد؛ هر مادری باید رفیق اول دخترش باشد؛ هر پدری رفیق اول دختر و پسرش باشد.